Sitio de excavación
Caían las bombas sobre el colegio
Queríamos pedir ayuda
y llamar a nuestros hijos por sus nombres
pero se había quemado el abecedario
¿Cómo se hablan las personas en el infierno?
A dónde emigran los cantos de mi tierra
Dónde se esconden los bailes, los poemas
y aquel
ese que bebe agua tras las rejas
para poder tragar sus dientes
¡Ay vida!
Esto no es la respiración
no es respirar
no
Es la muerte que entra y sale de nosotros
La guerra arde en cada sitio, lo consume todo
y el camión de bomberos
es incapaz de apagar el crimen
¡Mira!
Se ha quemado mi hija de 5 años
Tengo su nombre arrugado en mi puño
como un envoltorio de caramelo
No te sientas extraño
quédate tranquilo hijo
esto es Oriente Medio
Aquí, donde quiera que excaves
de la tierra aflorará un amigo
un querido, un hermano.
جایی برای حفاری
و بمب در مدرسه افتاد
می‌خواستیم کمک بگیریم
می‌خواستیم نامِ کودکانمان را صدا کنیم
اما الفبا آتش گرفته بود
در جهنم
چطور آدم‌ها با هم حرف می‌زنند؟
در سرزمین من
آوازها به کجا کوچ می‌کنند؟
رقص‌ها کجا پنهان می‌شوند؟
شعرها کجا می‌میرند؟
و او،
او که از پشتِ میله‌ها آب می‌خواهد،
می‌خواهد
دندانش را قورت بدهد
آی زندگی!
این‌ها نفس کشیدن نیست
نفس کشیدن نیست
نفس کشیدن نیست
ما از مرگ
خالی و پر می‌شویم
جنگ‌ها روشن‌اند
و ماشین آتش‌نشانی
نمی‌تواند جنایت را خاموش کند
نگاه کن!
دختر پنج ساله‌ام سوخته
و اسمش
مثل پوست یک آبنبات
در مشتم مچاله شده!
غریبگی نکن
نکن غریبگی پسرم!
اینجا خاورمیانه است
و هر کجای خاک را بکنی
دوستی، عزیزی، برادری
بیرون می‌زند
ز کتاب: سه‌گانه‌ی خاورمیانه
نشر چشمه
La muerte es una montaña
Me dejaste como un río
Por eso a veces
encuentro peces muertos en mí
Tu regreso
sería la juventud que no vuelve
Desapareciste hacia el final de esta calle
y en el fondo, en el pecho del mundo
todavía hay un hueco
Por qué
no puede la nieve
Por qué la nieve no puede
caer sobre el pasado
Por qué no puede
dar vuelta la página de esta calle
De qué manera
Cómo viajo
Has muerto y
desde todas las ciudades
estás igual de lejana
Los peces muertos flotan en la superficie del agua
La fiesta flota en la superficie del agua
Todo lo que hay debajo sale a flote
pero el agua
no puede disolver mi soledad
Has muerto
y tu muerte es como una montaña
que cuanto más tierra le echamos para sepultarla
más grande se hace.
و مرگ کوهی ست
تو مثل رودخانه‌ای ترکم کردی
برای همین است
گاهی ماهی‌های مرده در خود پیدا می‌کنم
بازگشتن‌ات،
جوانی اَست
بازنمی‌گردد
تو از انتهای این خیابان بیرون رفتی
و آن انتها هنوز
بر سینه‌ی جهان سوراخ است
چرا نمی‌تواند برف؟
چرا نمی‌تواند برف
بر گذشته ببارد؟
چرا نمی‌تواند برف
این خیابان را ورق بزند؟
چرا
چطور
چگونه سفر کنم
تو مرده‌ای
و فاصله‌ات از تمام شهرها یکی‌ست
ماهی‌ها به سطح آب آمده‌اند
عید به سطح آب آمده است
عمق به سطح آب آمده است
و تنهایی‌ام
در آب حل نمی‌شود
تو مرده‌ای
و مرگت کوهی‌ست
که هر چه بر آن خاک می‌ریزم
بزرگتر می‌شود
از کتاب: سه‌گانه خاورمیانه
نشر چشمه
Garous Abdolmalekian (Teherán, 1980). Poeta iraní y profesor de poesía y teoría en varias instituciones literarias y culturales. Ha publicado Pájaro Escondido en 2003, Las Líneas Se Desplazan en la Oscuridad en 2008, Nada es Tan Fresco Como la Muerte en 2012 y Trilogía de Medio Oriente en 2018, entre otros. Su poesía ha sido traducida y publicada en EE. UU, Francia, Italia, Líbano, Kuwait, Suecia, Irak (kurdo). Actualmente es considerado uno de los poetas jóvenes más vigentes y reconocidos de Irán.
Poemas traducidos por Mehdi Shafiabadi (Gonbad Kavoos, Irán, 1979). Graduado de Lengua y Literatura Española. Premio de Traducción Ibn Arabi otorgado por la Embajada de España, Versión 2007.
Revisados y editados por Víctor Hugo Díaz, poeta chileno.
